Συχνές Ερωτήσεις

Το ενδοκρινικό σύστημα είναι ένας τρόπος απάντησης του οργανισμού στα ερεθίσματα που δέχεται από την περιφέρεια και ένας τρόπος ρύθμισης της κατάστασης φυσικής ισορροπίας του οργανισμού, της ομοιοστασίας. Αποτελείται από ένα σύνθετο δίκτυο αδένων, οι οποίοι μέσω των ορμονών που εκκρίνουν ελέγχουν, συντονίζουν και τροποποιούν όλες τις δραστηριότητες του οργανισμού.

Ενδοκρινολόγος, είναι ο γιατρός ο οποίος έχει αποκτήσει θεωρητικές και πρακτικές γνώσεις καθώς και την επαγγελματική επάρκεια και ικανότητα για τη διάγνωση, την πρόληψη και τη θεραπευτική αντιμετώπιση των παθήσεων των ενδοκρινών αδένων, δηλαδή τα προβλήματα των ορμονών.

Ο θυρεοειδής αδένας είναι ένας μικρός, σε σχήμα πεταλούδας αδένας, ο οποίος βρίσκεται στο μπροστινό μέρος του λαιμού.
Ο αδένας αυτός, χρησιμοποιεί το ιώδιο (που βρίσκεται σε μικρές ποσότητες σε διάφορα τρόφιμα) για την παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών, οι οποίες με την σειρά τους ελέγχουν πολλές πτυχές της υγείας, όπως:

• Τον ρυθμό με τον οποίο λειτουργούν οι αντιδράσεις του σώματος (μεταβολικός ρυθμός)
• Το σωματικό βάρος και την θερμοκρασία
• Τον καρδιακό ρυθμό και την αρτηριακή πίεση
• Την νοητική εγρήγορση
• Την ανάπτυξη στα παιδιά

Υπάρχουν συνήθως τέσσερις παραθυρεοειδείς αδένες, στο μέγεθος ενός κόκκου ρυζιού. Βρίσκονται συνήθως βρίσκονται κοντά στο θυρεοειδή αδένα, αλλά σπανιότερα εντοπίζονται σε άλλα μέρη του λαιμού ή πίσω από το στέρνο. Οι παραθυρεοειδείς αδένες παράγουν μια ορμόνη ,την παραθορμόνη, μια ουσία που ελέγχει το επίπεδο του ασβεστίου στο αίμα, το οποίο ακολούθως, είναι σημαντικό για τη φυσιολογική λειτουργία των μυών και των νεύρων .Η παραθορμόνη, δρα στα κύτταρα των οστών, του λεπτού εντέρου και των νεφρών και προκαλεί αύξηση του επιπέδου του ασβεστίου στο αίμα.

Τα επινεφρίδια είναι ενδοκρινείς αδένες που εκκρίνουν ορμόνες απευθείας στην κυκλοφορία του αίματος. Είναι μικροί τριγωνικοί αδένες που βρίσκονται πάνω από κάθε νεφρό. Ο αδένας αποτελείται από ένα εξωτερικό τμήμα (φλοιός) και το εσωτερικό μέρος (μυελός). Στο φλοιό των επινεφριδίων γίνεται η σύνθεση των στεροειδών ορμονών όπως η κορτιζόλης, η τεστοστερόνη, τα οιστρογόνα, DHEA, και η αλδοστερόνη. Η κορτιζόλη είναι μία από τις πιο σημαντικές ορμόνες του σώματος. Κύριος ρόλος της είναι να βοηθήσει το σώμα να διατηρεί φυσιολογικά τα επίπεδα της αρτηριακής πίεσης.

Η κορτιζόλη συμβάλλει επίσης και σε άλλες σημαντικές λειτουργίες όπως:

• Η διατήρηση της καρδιαγγειακής λειτουργίας
• Διατήρηση των επιπέδων του σακχάρου στο αίμα, σε συνδυασμό με ινσουλίνη
• Καταστολή της φλεγμονώδους απόκρισης του ανοσοποιητικού συστήματος
• Τη ρύθμιση του μεταβολισμού των πρωτεϊνών, υδατανθράκων και λιπών

Η αλδοστερόνη , μαζί με τους νεφρούς , ρυθμίζει την ισορροπία του νατρίου και του καλίου στο σώμα και διαδραματίζει επίσης, σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της φυσιολογικής αρτηριακής πίεσης. Ο μυελός των επινεφριδίων παράγει αδρεναλίνη (επινεφρίνη) και νοραδρεναλίνη (νορεπινεφρίνης), οι λεγόμενες «μάχης ή φυγής» ορμόνες, η έκκριση των οποίων αυξάνεται σε καταστάσεις stress.
Οι διαταραχές της λειτουργίας των επινεφριδίων μπορούν γενικά να χωριστούν σε τρεις ομάδες:

• Ανεπάρκεια των επινεφριδίων – νόσος του Addison
• Υπερδραστηριότητα των επινεφριδίων – σύνδρομο Cushing, πρωτοπαθής αλδοστερονισμός, φαιοχρωμοκύττωμα
• Όγκοι – καλοήθεις και κακοήθεις

Η έμμηνος ρύση είναι η φάση του έμμηνου κύκλου όπου αποβάλλεται το τοίχωμα της μήτρας, το ενδομήτριο. Συγκεκριμένα, ο όρος έμμηνος ρύση (η κοινή του ονομασία είναι περίοδος ή κύκλος) αναφέρεται στην φυσιολογική και τακτική αιμορραγία που διαρκεί συνήθως από τρεις μέχρι πέντε ημέρες, αν και η διάρκεια των δύο με επτά ημερών θεωρείται φυσιολογική. Η μέση ποσότητα αίματος που χάνεται κατά την έμμηνος ρύση είναι 35 mL (χιλιοστά του λίτρου) ενώ φυσιολογικές θεωρούνται και οι ποσότητες από 10 ως 80 mL. Πολλές γυναίκες παρατηρούν αποβολή του ενδομητρίου που έχει την εμφάνιση ιστών αναμεμιγμένων με αίμα. Ένα ένζυμο που υπάρχει στο ενδομήτριο, η πλασμίνη, εμποδίζει την πήξη του αίματος και την δημιουργία θρόμβων.

Οι έμμηνοι κύκλοι συμβαίνουν αποκλειστικά στους ανθρώπους και σε άλλα πρωτεύοντα όπως οι χιμπατζήδες. Τα θηλυκά των άλλων ειδών που φέρουν πλακούντα (ευθήρια) βιώνουν κύκλους οίστρου όπου όμως το ενδομήτριο απορροφάται ξανά στο τέλος του αναπαραγωγικού κύκλου.

Λόγω της απώλειας αίματος, οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερη ανάγκη για την λήψη σιδήρου από τις τροφές σε σχέση με τους άνδρες ώστε να αποφεύγουν την έλλειψή του στο αίμα. Πολλές γυναίκες αισθάνονται επίσης πόνους που προκαλούνται από τις συσπάσεις στην μήτρα (κράμπες), φαινόμενο που αναφέρεται σαν δυσμηνόρροια. Μία ολόκληρη βιομηχανία έχει οργανωθεί και παρέχει φαρμακευτική αγωγή και άλλα σκευάσματα για την καταπολέμηση των συμπτωμάτων και την τήρηση της υγιεινής κατά την έμμηνο ρύση.

Η έμμηνος ρύση είναι το πιο εμφανές σημάδι του έμμηνου κύκλου. Οι κύκλοι της εμμήνου ρύσεως μετρώνται από την πρώτη ημέρα της αιμορραγίας, γιατί το ξεκίνημα της εμμήνου ρύσεως βρίσκεται σε στενή αντιστοιχία με τον ορμονικό κύκλο.

Η οστεοπόρωση είναι μία χρόνια πάθηση του μεταβολισμού των οστών, κατά την οποία παρατηρείται σταδιακή μείωση της πυκνότητας και ποιότητάς τους, με αποτέλεσμα αυτά με την πάροδο του χρόνου να γίνονται πιο εύθραυστα και πιο λεπτά. Έτσι, προκαλείται αυξανόμενος κίνδυνος κατάγματος (σπασίματος) των οστών, καθώς μειώνεται η ανθεκτικότητα και η ελαστικότητά τους. Τα τελευταία 30 χρόνια η έρευνα πάνω στην οστεοπόρωση, ξεκινώντας από το μηδέν σχεδόν, σημείωσε αλματώδη εξέλιξη, την οποία πυροδότησε το πρόβλημα οστεοπόρωσης των αστροναυτών – κοσμοναυτών διαρκείας αλλά και η συνεχής γήρανση του πληθυσμού. Ετυμολογικά η λέξη οστεοπόρωση προέρχεται από το οστούν (=κόκκαλο) + πορώδης (=ο έχων πόρους). Η διεθνής ονομασία της νόσου είναι επίσης osteoporosis.

Η υπογονιμότητα είναι ένα συνηθισμένο πρόβλημα της σημερινής κοινωνίας που επηρεάζει σχεδόν το 15% των ζευγαριών. Υπάρχουν πολλά αίτια για την υπογονιμότητα. Το πιο συνηθισμένο είναι τα προβλήματα με το ανδρικό αναπαραγωγικό σύστημα (35%) και οι ανατομικές ανωμαλίες ή βλάβες που αφορούν τα γυναικεία αναπαραγωγικά όργανα (35%). Η ενδομητρίωση είναι βασική αιτία βλάβης των γυναικείων πυελικών οργάνων, ιδιαίτερα των ωοθηκών και των σαλπίγγων. Αν δεν εφαρμοστεί θεραπεία, η ενδομητρίωση αυξάνει τον κίνδυνο της υπογονιμότητας και μπορεί να μειώσει την επιτυχία της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Οι ανωμαλίες στην ωορρηξία αφορούν το 15% των περιπτώσεων και άλλο ένα 10 – 15% της υπογονιμότητας είναι ανεξήγητη. Έχουν επίσης κατηγορηθεί άλλοι παράγοντες όπως οι αυτοάνοσες διαταραχές, οι γενετικές ανωμαλίες και οι ασυμπτωματικές γενετικές λοιμώξεις.

Υπογόνιμο θεωρείται ένα ζευγάρι, το οποίο αν και έχει φυσιολογικές σεξουαλικές επαφές, χωρίς προφυλάξεις για ένα χρόνο, δεν έχει καταφέρει να αποκτήσει παιδί. Η υπογονιμότητα διακρίνεται σε πρωτοπαθή (δεν έχει επιτευχθεί ποτέ εγκυμοσύνη) και σε δευτεροπαθή (έχει προηγηθεί εγκυμοσύνη, ανεξάρτητα με ποιο ήταν το αποτέλεσμά της) και πλήττει το 15% των σημερινών ζευγαριών. αναμφισβήτα ένα πολύ μεγαλύτερο ποσοστό συγκριτικά με παλαιότερα.

Η υπογονιμότητα είναι ένα πρόβλημα που αφορά και τους δύο συντρόφους, καθώς οι αιτίες της μπορεί να προέρχονται τόσο από τον άντρα όσο και από τη γυναίκα.

Παχυσαρκία είναι η μεγάλη αύξηση του βάρους του σώματος, 15 – 20 ή και περισσότερα κιλά πάνω από το ιδανικό βάρος, που δημιουργείται από τη συσσώρευση λίπους. Αν τα κιλά αυξηθούν ακόμη περισσότερο η παχυσαρκία ονομάζεται Νοσογόνος και χρειάζεται να αντιμετωπιστεί ιατρικά, αφού όσο περισσότερα είναι τα παραπανίσια κιλά τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος για την υγεία του ατόμου. Με ακρίβεια η παχυσαρκία προσδιορίζεται αν γνωρίζουμε τον Δείκτη Μάζας του Σώματος μας που εξαρτάται από το βάρος και το ύψος μας.

Η συχνότητα της παχυσαρκίας δυστυχώς αυξάνεται συνεχώς στα κράτη του Δυτικού κόσμου και έχει φτάσει να είναι η δεύτερη αιτία θανάτου σήμερα. Σήμερα η παχυσαρκία θεωρείται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) σοβαρή και επικίνδυνη νόσος που χρειάζεται εξειδικευμένη ιατρική αντιμετώπιση. Η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στην Ευρώπη σε συχνότητα παχυσαρκίαςστους ενήλικες και η πρώτη σε παιδική και εφηβική παχυσαρκία.

Η παχυσαρκία είναι μια χρόνια νόσος που προκαλεί σοβαρά προβλήματα υγείας όπως υπέρταση, σακχαρώδη διαβήτη, αύξηση της χοληστερίνης, καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια, χολολιθίαση, αναπνευστική ανεπάρκεια, άπνοιες στον ύπνο, ορμονικές διαταραχές και υπογεννητικότητα, οστεοαρθρίτιδα και οσφυαλγίες, φλεβική ανεπάρκεια, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, κατάθλιψη κ.λ.π. Ακόμα προδιαθέτει στην ανάπτυξη διάφορων μορφών καρκίνου όπως του μαστού, του ενδομητρίου, του παχέος εντέρου και του προστάτη.

Επειδή η παχυσαρκία προκαλεί τους παραπάνω κινδύνους για την υγεία, γίνεται φανερό ότι υπάρχει άμεση ανάγκη αποκατάστασης του βάρους σε φυσιολογικά επίπεδα, για λόγους που δεν σχετίζονται με την αισθητική, αλλά γιατί η ελάττωση του βάρους έχει θετική επίδραση στην σωματική και ψυχική υγεία του ατόμου.

Οι αιματολογικές εξετάσεις των θυρεοειδικών ορμονών και της θυρεοτρόπου ορμόνης TSH μας δίνουν πληροφορίες για τη λειτουργία του αδένα δηλαδή την ορμονική παραγωγή ,τη δεδομένη στιγμή που γίνονται. Όσο αφορά όμως τη μορφολογία του αδένα, δηλαδή την πιθανή ύπαρξη όζων, πρέπει να γίνει έλεγχος με υπερηχογράφημα θυρεοειδούς και κλινική εξέταση από τον ενδοκρινολόγο, ώστε να αποκλειστεί η πιθανότητα προβλήματος. Επίσης στις περιπτώσεις κληρονομικού ιστορικού νόσου θυρεοειδούς, καλό είναι να συμπληρώνεται ο εργαστηριακός έλεγχος και με μέτρηση των αντιθυρεοειδικών αντισωμάτων.

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να σταματήσει το χάπι της. Το έμβρυο κατά το 1ο τρίμηνο της κύησης δεν έχει αναπτύξει τον δικό του θυρεοειδή, οπότε η θυροξίνη που χρειάζεται προέρχεται από την μητέρα. Στην διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί να χρειαστεί τροποποίηση της δόσης του φαρμάκου συνεπώς ο ορμονικός έλεγχος πρέπει να γίνεται πολύ πιο συχνά.

Όταν διαγνωσθεί διαβήτης κύησης αρχικά η γυναίκα μπαίνει σε πρόγραμμα διατροφής και αυτομετρήσεων σακχάρου με μετρητή μετά τα γεύματα. Για κάποιο διάστημα αυτές οι αλλαγές μπορεί να φέρουν ικανοποιητικά αποτελέσματα και οι τιμές του σακχάρου να είναι καλές. Όμως καθώς προχωρά η εγκυμοσύνη και τα επίπεδα των ορμονών ανεβαίνουν είναι πολύ πιθανό να χρειαστεί αγωγή με ινσουλίνη, κάτι που είναι απλό μετά την κατάλληλη εκπαίδευση και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να τρομάζει την έγκυο.

Μόνο ο υποθυρεοειδισμός δηλαδή η υπολειτουργία του θυρεοειδούς αδένα, μπορεί να μειώσει το βασικό μεταβολισμό και να προκαλέσει μικρή αύξηση του βάρους ενώ η όρεξη συνήθως είναι μειωμένη. Η αύξηση του βάρους αυτή είναι μικρή και δεν υπερβαίνει το 10% του συνολικού βάρους. Όταν όμως η υπολειτουργία του αδένα διαγνωστεί και αντιμετωπιστεί με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, ο μεταβολισμός επανέρχεται σε φυσιολογικά επίπεδα και δεν δικαιολογείται αύξηση του βάρους. Επομένως, ακόμα και εάν υπάρχει διάγνωση υποθυρεοειδισμού ή έχει αφαιρεθεί χειρουργικά ο θυρεοειδής αδένα, όταν η ρύθμιση με την θυροξίνη είναι καλή, η αύξηση του βάρους δεν δικαιολογείται.

Στην υπερλειτουργία του θυρεοειδούς αδένα δηλαδή στον υπερθυρεοειδισμό, παρατηρείται αύξηση του βασικού μεταβολισμού και της όρεξης. Η αύξηση της όρεξης δεν επαρκεί για να καλύψει τις αυξημένες θερμιδικές ανάγκες και το βάρος μειώνεται ανάλογα με την βαρύτητα της πάθησης. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και όταν η δόση υποκατάστασης της θυροξίνης σε περίπτωση υποθυρεοειδισμού είναι μεγαλύτερη από ότι χρειάζεται.

Σπάνια οι παθήσεις του θυρεοειδή μπορούν να εμφανίσουν τοπικά συμπτώματα από τον τράχηλο. Στις περισσότερες φορές τα συμπτώματα αυτά οφείλονται σε άλλες καταστάσεις ή σε έντονο στρες. Παρόλα αυτά, αίσθημα δύσπνοιας μπορεί να παρατηρηθεί σε βαριές περιπτώσεις υπερθυρεοειδισμού.

Νευρικότητα ή ευερεθιστότητα μπορούν να δικαιολογηθούν από τον αρρύθμιστο υπερθυρεοειδισμό. Σε αυτή την περίπτωση όμως συνοδεύονται και από τα υπόλοιπα συμπτώματα του υπερθυρεοειδισμού: ταχυκαρδίες, αϋπνία, εφιδρώσεις, τρόμος, εύκολη κόπωση, απώλεια βάρους. Όταν όμως, ο υπερθυρεοειδισμός ρυθμιστεί σωστά με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή και οι αιματολογικές εξετάσεις είναι καλές, η νευρικότητα δεν δικαιολογείται.

Είναι δυνατόν, και είναι κάτι που ισχύει πολύ συχνά. Οι όζοι του θυρεοειδούς τις περισσότερες φορές δεν επηρεάζουν την λειτουργία του αδένα οπότε δεν φαίνονται στις εξετάσεις του αίματος και δεν προκαλούν κλινικά συμπτώματα. Η εκτίμηση του θυρεοειδούς αδένα πάντα γίνεται σε δύο επίπεδα: πρώτον, το λειτουργικό, δηλαδή εάν ο θυρεοειδής παράγει φυσιολογικά επίπεδα ορμονών, το οποίο πραγματοποιείται με εργαστηριακές μετρήσεις, και δεύτερον, το μορφολογικό, δηλαδή εάν η ανατομική του δομή είναι φυσιολογική ή όχι, που πραγματοποιείται με την ψηλάφηση και, ακριβέστερα, με το υπερηχογράφημα του θυρεοειδούς.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, το χάπι του θυρεοειδούς, δηλαδή η θυροξίνη, χορηγείται ως υποκατάσταση της κακής λειτουργίας του θυρεοειδούς αδένα, δηλαδή στον υποθυρεοειδισμό. Ο υποθυρεοειδισμός είναι μια χρόνια, μη αναστρέψιμη, νόσος, οπότε η χορήγηση της θυροξίνης, εκτός εξαιρέσεων, είναι ισόβια.

Η έγκυος που πάσχει από υποθυρεοειδισμό πρέπει να είναι πολύ καλά ρυθμισμένη, διότι το έμβρυο δεν έχει δικό του θυρεοειδή το πρώτο τρίμηνο της ενδομήτριας ζωής και καλύπτει τις ανάγκες του από τη θυροξίνη της μητέρας. Οπότε η θεραπεία υποκατάστασης με θυροξίνη, είναι απαραίτητη κατά την κύηση, και συνήθως απαιτείται αύξηση της δόσης γιατί υπάρχει κίνδυνος για τη σωματική και νοητική ανάπτυξη του εμβρύου.

Η τριχόπτωση μπορεί να είναι μια από τις εκδηλώσεις του υποθυρεοειδισμού ενώ και στον υπερθυρεοειδισμό μπορεί να παρατηρηθεί αυξημένη απώλεια τριχών. Πάντα όμως η τριχόπτωση θα πρέπει να διερευνάται περαιτέρω μήπως υπάρχουν επιπλέον ορμονικές ή άλλου είδους διαταραχές (π.χ. αναιμία).

Εάν η λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα είναι φυσιολογική, η φαρμακευτική αγωγή δεν είναι απαραίτητη για τους όζους του θυρεοειδούς. Οι όζοι χρειάζονται τακτική παρακολούθηση και διερεύνηση με παρακέντηση δια λεπτής βελόνης (FNA). Η θεραπεία των όζων μπορεί να είναι χειρουργική αφαίρεση είτε όταν το μέγεθος τους είναι εκσεσημασμένο ή όταν υπάρχει υποψία για κακοήθη εξαλλαγή του όζου.

Η παρακέντηση δια λεπτής βελόνης (FNA) είναι η ενδεδειγμένη εξέταση για την διερεύνηση των ύποπτων όζων του θυρεοειδούς αδένα. Μέσω της εξέτασης αυτής λαμβάνονται κύτταρα από τους όζους, που αποστέλλονται προς κυτταρολογική εξέταση.

Η παρακέντηση του θυρεοειδούς δεν είναι επώδυνη διαδικασία με τους κατάλληλους χειρισμούς. Προκαλεί πόνο αντίστοιχο με τον πόνο που προκαλείται από μια αιμοληψία. Αυτό συμβαίνει γιατί ο θυρεοειδής είναι ένα επιφανειακό όργανο που βρίσκεται ακριβώς κάτω από την επιδερμίδα. Δεν κρύβει κινδύνους και δεν μπορεί να προκαλέσει διασπορά του καρκίνου.

Τόσο ο υποθυρεοειδισμός όσο και ο υπερθυρεοειδισμός μπορούν να προκαλέσουν διαταραχές της εμμήνου ρύσεως. Υπάρχει όμως μια πληθώρα ενδοκρινολογικών διαταραχών που μπορούν να επηρεάσουν τον κύκλο. Οπότε, σε τέτοιες περιπτώσεις, απαιτείται πάντα εκτενής ενδοκρινολογικός και ορμονολογικός έλεγχος.

Τιμή γλυκόζης νηστείας >100mg/dl απαιτεί έλεγχο με καμπύλη γλυκόζης γιατί μπορεί να υποκρύπτεται ήδη εγκατεστημένος Σακχαρώδης Διαβήτης ή μπορεί να αποκαλύψει προδιαβητικές καταστάσεις όπως παθολογική γλυκόζη νηστείας ή παθολογική ανοχή στην γλυκόζη.

Οι μελέτες έχουν δείξει ότι όσο νωρίτερα και όσο καλύτερα γίνει η ρύθμιση του Σακχαρώδη Διαβήτη τόσο καλύτερη θα είναι η πορεία της νόσου και θα μειωθεί ο κίνδυνος εμφάνισης των επιπλοκών της. Οπότε, εκτός από την τροποποίηση του τρόπου ζωής (υγιεινή διατροφή, άσκηση, απώλεια βάρους), με την διάγνωση της πάθησης απαιτείται και φαρμακευτική θεραπεία.

Επίσης, η φυσική ιστορία της νόσου εμφανίζει προοδευτική επιδείνωση. Οπότε, ναι, συνήθως η φαρμακευτική αγωγή για τον διαβήτη είναι ισόβια.

Στον σακχαρώδη διαβήτη της κυήσεως στις περισσότερες περιπτώσεις, οι γλυκαιμικοί στόχοι επιτυγχάνονται με κατάλληλη διαιτητική αναπροσαρμογή και η χορήγηση θεραπείας δεν είναι απαραίτητη. Πολλές φορές όμως, όταν αυτό δεν επαρκεί, η ρύθμιση των επιπέδων του σακχάρου γίνεται με την χορήγηση ινσουλίνης.

Μετά τον τοκετό, ανεξάρτητα αν έχει χορηγηθεί ή όχι ινσουλίνη, η διαταραχή υποχωρεί. Οι γυναίκες όμως με σακχαρώδη διαβήτη κυήσεως εμφανίζουν μεγαλύτερη προδιάθεση να παρουσιάσουν σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 σε μεγαλύτερη ηλικία.

Η τρέχουσα στρατηγική που ακολουθείται είναι η βελτιστοποίηση του ορμονικού περιβάλλοντος, ο αποκλεισμός δευτεροπαθών αιτιών αύξησης βάρους και η ολοκληρωμένη βελτίωση του τρόπου ζωής (υγιεινή διατροφή, σωματική άσκηση). Αναμένονται κάποιες νέες φαρμακευτικές θεραπείες που μπορούν να εκτιμηθούν κατά περίπτωση.

Ειδική αντιοστεοπορωτική αγωγή δίδεται μόνο στην οστεοπόρωση και όχι στην οστεοπενία. Στην οστεοπενία συνήθως αρκεί η αγωγή υποκατάστασης με ασβέστιο και βιταμίνη D. Σε ειδικές περιπτώσεις όμως που υπάρχει αυξημένος κίνδυνος κατάγματος είναι δυνατόν να προταθεί φαρμακευτική θεραπεία.

Πολλές ορμονικές διαταραχές συνδέονται και μπορούν να προκαλέσουν αυξημένη τριχοφυΐα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο ενδοκρινολογικός και ορμονολογικός έλεγχος είναι απαραίτητος για να τεθεί η διάγνωση, να προσδιοριστεί η φύση και η ένταση της πάθησης πριν αποφασιστεί η τελική θεραπευτική παρέμβαση.

• Σε κάθε ασθενή μας πραγματοποιείται υπέρηχος θυρεοειδούς κατά την πρώτη επίσκεψη, και όποτε άλλοτε κριθεί απαραίτητο από τον ιατρό. Δεν υπάρχει χρέωση για την πραγματοποίηση υπερήχου.
• Πραγματοποιείται λιπομέτρηση και υπολογισμός του ποσοστού λίπους και του βασικού μεταβολικού ρυθμού του ασθενούς, εφόσον χρειαστεί.
• Σε ασθενείς με μεταβολικές παθήσεις των οστών, όπως η οστεοπόρωση και η οστεοπενία, πραγματοποιείται υπολογισμός του 10ετούς κινδύνου κατάγματος με τη χρήση ειδικού προγράμματος στον ηλεκτρονικό υπολογιστή.
• Σε κάθε ασθενή 40 ετών και άνω, πραγματοποιείται υπολογισμός του 10ετούς καρδιαγγειακού κινδύνου με τη χρήση ειδικού προγράμματος στον ηλεκτρονικό υπολογιστή.
• Παρέχονται διατροφικές συμβουλές και εξατομικευμένα προγράμματα απώλειας βάρους σε κάθε ασθενή, που το χρειάζεται. (Σημείωση: Δεν παρέχεται πρόγραμμα εξατομικευμένης διατροφής ή δίαιτας).

Το ιατρείο μας συνεργάζεται με διακεκριμένους συνεργάτες στην Ελλάδα, πραγματοποιεί κλινικές έρευνες σε διάφορους τομείς της Ενδοκρινολογίας. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται τα αντικείμενα του Θυρεοειδούς, του Συνδρόμου Πολυκυστικών Ωοθηκών, του Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2 και της Συγενούς υπεπρλασάι των επινεφριδίων.

Ο ιατρός δεσμεύεται να διευκολύνει τη μεταβίβαση της φροντίδας των ασθενών του προς οποιονδήποτε συνάδελφο της ίδιας ή άλλης ειδικότητας, παρέχοντας αντίγραφα όλων των εργαστηριακών εξετάσεων που βρίσκονται αποθηκευμένες στον ηλεκτρονικό φάκελο των ασθενών μας, μαζί με μια εμπεριστατωμένη ιατρική γνωμάτευση με αναλυτική εξήγηση του ιστορικού της παρελθούσης φροντίδας. Δεν παρέχονται αντίγραφα από τις πρωτότυπες σημειώσεις του ιατρού, μιας και τα έγγραφα αυτά αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία του.

Ο ιατρός δεν είναι συμβεβλημένος με κανένα ταμείο ή άλλο δημόσιο ή ιδιωτικό ασφαλιστικό φορέα. Είναι πιστοποιημένος για ηλεκτρονική συνταγογράφηση φαρμάκων, εξετάσεων και αναλωσίμων στον ΕΟΠΥΥ.

Η πληρωμή των ιατρικών υπηρεσιών μπορεί να πραγματοποιηθεί με μετρητά ή με πιστωτική κάρτα.

Στο ιατρείο μας κάθε ασθενής απολαμβάνει των υπηρεσιών συνταγογράφησης των φαρμάκων και των εξετάσεών του. Η συνταγογράφηση πραγματοποιείται ηλεκτρονικά, ενώ συνταγογράφηση με βιβλιάριο υγείας πραγματοποιείται κατ’ εξαίρεση για ειδικές κατηγορίες και ταμεία. Το κόστος της συνταγής συμπεριλαμβάνεται στην επίσκεψη. Σε διαφορετική περίπτωση, η συνταγογράφηση κοστίζει 10 ευρώ για το κοινό. Στο ιατρείο μας συνταγογραφούνται μόνο σκευάσματα που άπτονται της ειδικότητας της Ενδοκρινολογίας και οι συνταγές μας είναι συνήθως τρίμηνης διάρκειας.